Menu Zamknij

Bibliografie

MetodologiaWywiad narracyjnyPolszczyzna mówiona WrocławiaPolski pejzaż językowyBilingwizm

Bibliografia metodologiczna

Wersja do druku
  1. Anusiewicz, J., Nieckula, F., 1978, Charakterystyka tekstów mówionych na tle klasyfikacji aktów komunikacyjnych, w: Studia nad składnią polszczyzny mówionej, S. Grabias, J. Mazur, K. Pisarkowa (red.), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, s. 22-33.
  2. Awdiejew, A., Labocha J., Rudek, K., 1980, O typologii tekstów języka mówionego, w: Polonica VI, s. 181-187.
  3. Awdiejew A.,1981, Składnia języka mówionego jako proces bezpośredniego wyboru leksykalno-strukturalnego, w: Studia nad polszczyzną mówioną Krakowa 1, Warszawa-Kraków, s. 93-101.
  4. Banach, J., 1984, Konstruowanie i recepcja wypowiedzi językowej. Próba opisu fenomenu mówienia, Wrocław.
  5. Banach, J., 1976, Tekst radiowy jako tekst mówiony, w: Miejska polszczyzna mówiona. Metodologia badań, red. W. Lubaś, Katowice, s. 127-140.
  6. Bułczyńska-Zgółkowa, H., 1976, O syntaktycznej segmentacji tekstu mówionego, w: Studia polonistyczne III, Poznań, s. 207-212.
  7. Dunaj, B., 1994, Kategoria oficjalności, w: Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie oficjalnej (opracowanej), Z. Kurzowa i W. Śliwiński (red.), Kraków, s. 23-30.
  8. Dunaj, B., 1981, Odmiana oficjalna i nieoficjalna języka mówionego, w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, Prace Językoznawcze, z.70, s. 11-20.
  9. Dunaj, B., 1987, O kilku problemach metodologicznych socjolingwistycznych badań języka mówionego (w świetle dotychczasowych doświadczeń), w: Socjolingwistyka 6, s. 29-37.
  10. Dunaj, B., 1985, Sytuacja komunikacyjna a zróżnicowanie polszczyzny mówionej, w: Język Polski LXV, s. 88-98.
  11. Kaszewski, K., 2006, Język dyskusji radiowej, Warszawa.
  12. Kita M., 2001, Le style c’est l’homme. Wybory stylowe w dialogu, w: Stylistyka a pragmatyka, red. B. Witosz, Katowice, s. 56-63.
  13. Kita, M., 2001, Modułowa konstrukcja rozmowy, w: Poznańskie Spotkania Językoznawcze, red. Z. Krążyńska, L. Zagórski, Poznań, s. 7-17.
  14. Kita, M., 1999, Porozmawiajmy o rozmowie. Kryteria typologii rozmowy jako interakcji werbalnej, w: Stylistyka VIII, s. 119-131.
  15. Kita, M., 1989, Wypowiedzi przerwane we współczesnym języku potocznym (na materiale autentycznych tekstów potocznych i tekstów beletrystycznych), Katowice.
  16. Kita, M., 1998, Wywiad prasowy. Język – gatunek – interakcja, Katowice.
  17. Kurzowa, Z., Śliwiński, W. (red.), 1994, Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie opracowanej (oficjalnej), Kraków.
  18. Lubaś W. (red.), 1976, Miejska polszczyzna mówiona. Metodologia badań. Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego 53, Katowice.
  19. Labocha, J., 2008, Tekst, wypowiedź, dyskurs w procesie komunikacji językowej, Kraków.
  20. Miodunka, W., 1994, Proces opracowywania tekstu w różnych odmianach współczesnej polszczyzny, w: Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie oficjalnej (opracowanej), Z. Kurzowa i W. Śliwiński (red.), Kraków, 33-44.
  21. Miodunka, W., Ropa A., 1979, Z zagadnień socjolingwistycznego opisu sytuacji (na przykładzie sytuacji telewizyjnych), w: Socjolingwistyka 2., s. 63-75.
  22. Ożóg, K., 1990, Leksykon metatekstowy współczesnej polszczyzny mówionej. Wybrane zagadnienia, Kraków.
  23. Pęzik, P., 2012, Język mówiony w NKJP, w: Narodowy Korpus Języka Polskiego, A. Przepiórkowski, M. Bańko, R. L. Górski, B. Lewandowska-Tomaszczyk (red.), Warszawa, s. 37-46.
  24. Pisarkowa, K., 1975, Składnia rozmowy telefonicznej, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk.
  25. Przybylska, R., 2009, Badania nad polszczyzną mówioną a leksykografia, w: Polszczyzna mówiona ogólna i regionalna. Materiały ogólnopolskiej konferencji naukowej. Kraków 25-26 września 2008, B. Dunaj, M. Rak (red.), Kraków, s. 33-39.
  26. Rancew-Sikora, D., 2007, Analiza konwersacyjna jako metoda badań rozmów codziennych, Warszawa.
  27. Rolska, M., 1982, Z problemów segmentacji tekstu mówionego, w: Socjolingwistyka 4, s. 43-54.
  28. Zarębina, M., Próba statystycznej analizy słownictwa polszczyzny mówionej (synteza danych liczbowych), Wrocław 1985.
  29. Zgółkowa, H., 1983, Słownictwo współczesnej polszczyzny mówionej: lista frekwencyjna i rangowa, Poznań.
  30. Żydek-Bednarczuk, U., 1994, Struktura tekstu rozmowy potocznej, Katowice.

Bibliografia związana z wywiadem narracyjnym

Wersja do druku
  1. Budziszewska M. (2013) Wywiad biograficzny Dana McAdamsa – adaptacja polska i niektóre możliwości interpretacyjne, nr 56/(3) 2013,  347-362. 
  2. Dąbrowski R. (red.) Świadkowie historii. Historia mówiona – elementarz <http://swiadkowiehistorii.pl/elementarz.php>. 
  3. Filipkowski P. (2014) Historia mówiona jako historia ratownicza: doświadczenie, opowieść, egzystencja, Teksty Drugie, nr 5, s. 27-46. 
  4. Kaźmierska K. (2014) Autobiograficzny wywiad narracyjny – kwestie etyczne i metodologiczne w kontekście archiwizacji narracji, Studia Socjologiczne, nr (3) 214, s. 221-238, <http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-327e2e87-7126-4942-b19b-8360bfa70461>. 
  5. Kaźmierska K. (2004) Wywiad narracyjny jako jedna z metod badaniach biograficznych, Przegląd Socjologiczny, 2004, 53/1, s. 71-96. 
  6. Kielar-Turska, M. (2018) Refleksja nad istotą narracji w kontekście badań z zakresu psychologii rozwoju człowieka. Horyzonty Wychowania, nr 17(42), s. 7184 <DOI: 10.17399/HW.2018.174205>. 
  7. Kaźmierska K., Schütze F. (2013) Wykorzystanie autobiograficznego wywiadu narracyjnego w badaniach nad konstruowaniem obrazu przeszłości w biografii. Na przykładzie socjologicznego porównania narracji na temat życia w PRL-u i NRD, Przegląd Socjologii Jakościowej, t. 9, nr 4, s. 122–139. <http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-45acba1d-1ec5-4c5b-af6c-7a915e7acf19>. 
  8. Krzysztof Konecki (2000) Studia z metodologii badań jakościowych. Teoria ugruntowana. Warszawa. 
  9. Kosiada-Król M. (2010) Doświadczenie młodego badacza w stosowaniu wywiadu narracyjnego, Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja: kwartalnik myśli społeczno-pedagogicznej, nr 1 (49), s. 81-91. 
  10. Kozerska A. (2013) Wywiad narracyjny w badaniach nad uczeniem się człowieka dorosłego w kontekście historii jego życia, Edukacja ustawiczna dorosłych, nr 2(81), s. 29-35. 
  11. Niebrzegowska-Bartmińska S., Wasiuta S. (red.) (2008) Historia mówiona w świetle etnolingwistyki, Lublin. 
  12. Piorunek M. (red.) (2016) Badania biograficzne i narracyjne w perspektywie interdyscyplinarnej, Poznań. 
  13. Rokuszewska-Pawełek A. (2006) Wywiad narracyjny jako źródło informacji, Media, Kultura, Społeczeństwo, nr 1, 17-28. 
  14. Soroko, E. (2010) Określanie wad i zalet metod generowania autonarracji, Straś-Romanowska M., Bartosz B., Żurko M. (red.) Badania narracyjne w psychologii, Warszawa. 

Bibliografia do badania polszczyzny mówionej Wrocławia

Wersja do druku
  1. Audiosfera Wrocławia, 2014, red. R. Losiak, R. Tańczuk, Wrocław. 
  2. Dąbrowska Anna, 1992, Wymowa samogłosek nosowych w języku mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 49-64. 
  3. Dąbrowska Anna, 1990, Z badań nad świadomością językową mieszkańców Wrocławia (w świetle materiałów Telefonicznej Poradni Językowej), [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 77-83. 
  4. Davies Norman, Moorhouse Roger, 2002, Mikrokosmos. Portret miasta środkowoeuropejskiego Vratislavia-Breslau-Wrocław, tytuł oryginału Microcosm Portrait of a Central European City, przekład A. Pawelec, Kraków. 
  5. Dzikowska Elżbieta Katarzyna, 2006, Tożsamość Wrocławia(n), czyli o możliwościach życia ponad podziałami, [w:] P. Żuk, J. Pluta (red.), My wrocławianie. Społeczna przestrzeń miasta, Wrocław, s. 165-180. 
  6. Florkowski Czesław, 1948, Rozwój akcji osadniczej na Dolnym Śląsku, [w:] Państwowy Urząd Repatryjacyjny w latach 1945 do 48 na Dolnym Śląsku, Wrocław, s. 30-43. 
  7. Furdal Antoni, 2000, Kultura i tradycje narodowe widziane z Wrocławia, „Seminaria Naukowe WTN”, Seria A i B, nr 3 (54), s. 14-17. 
  8. Furdal Antoni, 2010, Wrocław i dylematy wielokulturowości, „Seminaria Naukowe WTN”, Seria A i B, nr 9 (60), s. 9–10.  
  9. Gawęda Elżbieta, 1980, Z socjolingwistycznych badań nad wymową mieszkańców Wrocławia, „Socjolingwistyka”, nr 3, s. 123-143. 
  10. Łobodzińska Romana, 2014, Stare i nowe nazwy mostów wrocławskich – istotny składnik nazewnictwa miejskiego, [w:] Funkcje nazw własnych w kulturze i komunikacji: zeszyt streszczeń i referatów, Poznań, s. 36. 
  11. Łobodzińska Romana, 1993, Zmiany imion i nazwisk obcych we Wrocławiu w latach 1945-1956, [w:] Onomastica Slavogermanica, t. 18, pod red. B. Sicińskiego, Wrocław, s. 157-161. 
  12. Kamińska-Szmaj Irena, 1992, Przyimki w polszczyźnie mówionej, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 113-124. 
  13. Kopeć Jerzy, 1992, Udźwięcznienie międzywyrazowe w mowie mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 43-48. 
  14. Kurzowa Zofia, 1983, Polszczyzna Lwowa i kresów południowo-wschodnich do 1939 roku, Warszawa. 
  15. Miodek Jan, 1995, Jak mówią wrocławianie?, „Forum Akademickie”, nr 10, dod. „Forum Wrocławskie”, s. XI. 
  16. Miodek Jan, 2000, Polszczyzna Wrocławia [hasło], [w:] Encyklopedia Wrocławia, red. nauk Jan Harasimowicz; współpr.W. Suleja, s. 656-657. 
  17. Miodek Jan, Polszczyzna we Wrocławiu po 50 latach: wykład inauguracyjny, „Nasz Uniwersytet”, nr 31 1995, s. 8-9. 
  18. Morciniec Norbert, Wieloetniczność w historii Śląska na przykładzie polsko-niemieckich stosunków językowych, [w:] M. Hałub (red.) Silesia Philologica. I Kongres Germanistyki Wrocławskiej, Wrocław, s. 27-35. 
  19. Mulek Jolanta, 1990, Zróżnicowanie regionalne polszczyzny a mowa mieszkańców Wrocławia (na podstawie ankiet przeprowadzonych wśród młodzieży szkolnej), [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 85- 112. 
  20. Nieckula Franciszek, 1990, Uwagi ogólne do badań nad polszczyzną Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 7-38. 
  21. Obara Jerzy, 1990, Sposoby i perspektywy badania neosemantyzmów sytuacyjno-kontekstowych w mowie mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 131-167. 
  22. Obara Jerzy, 1994, Z badań nad żargonem uczniowskim wrocławskich szkół podstawowych i średnich, „Rozprawy Komisji Językowej WTN”, R. 20, s. 97-111. 
  23. Peisert Maria, 1992, Samogłoski nosowe w mowie mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 65-76. 
  24. Paryl Władysław, 1993, Procesy integracji językowej na Dolnym Śląsku w 45-leciu powojennym, [w:] RKJ XIX, s. 89-110. 
  25. Paryl Władysław, 1992, Samogłoski zwężone w wymowie mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 29-42. 
  26. Paryl Władysław, 1990, Tendencje wymawianiowe w potocznej polszczyźnie mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 65-76. 
  27. Paryl Władysław, Mieszczankowska Mirosława (współpr), 2004, Słownik gwary przesiedleńców ze wsi Tuligłowy koło Komarna, Kraków, [dostęp online: http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=2274&from=FBC]. 
  28. Pluta Jacek, 2006, Tożsamość i lokalność. Uwagi o związku wrocławian z przestrzenią miasta, [w:] P. Żuk, J. Pluta (red.), My wrocławianie. Społeczna przestrzeń miasta, Wrocław, s. 59-74. 
  29. Seiffert-Nauka Irena, 1992, Fonetyczne elementy kresowe w mowie wrocławian, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 7-28. 
  30. Seiffert-Nauka Irena, 1990, Leopolizmy w mowie mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 113-129. 
  31. Seiffert Irena, 2005, Nazwy wrocławskich aptek – przeszłość i współczesność, [w:] Z najnowszych tendencji w polskim nazewnictwie, pod red. R. Łobodzińskiej, Łask, s. 83-98. 
  32. Seiffert-Nauka Irena, 1992, Warianty rodzajowe rzeczowników nieżywotnych, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 77-112. 
  33. Szaynok Bożena, 2006, Żydowskie nowe życie we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku, P. Żuk, J. Pluta (red.), [w:] My wrocławianie. Społeczna przestrzeń miasta, Wrocław, s. 135-150. 
  34. Thum Gregor, 2005, Obce miasto. Wrocław 1945 i potem, tytuł oryginału Die fremde Stadt Breslau 1945, tłum. M. Słabicka, Wrocław. 
  35. Turnau Irena, 1970, Pochodzenie ludności polskiego Wrocławia, [w:] Ziemie Zachodnie w polskiej literaturze socjologicznej. Wybór tekstów, oprac. i wstęp A. Kwilecki, Poznań, s. 342-351. 
  36. Turnau Irena, 1960, Studia nad strukturą ludnościową polskiego Wrocławia, Poznań. 
  37. Tworek Artur, 2006, O sytuacji językowej Wrocławia dawniej i dziś, [w:] P. Żuk, J. Pluta (red.), My wrocławianie. Społeczna przestrzeń miasta, Wrocław, s. 181-192, [dostęp online: https://drive.google.com/file/d/1fR8lOl9jUD22fzMTeTZhk9FvpZsAqFwf/view?usp=sharing]. 
  38. Tworek Artur, 2017, Współczesny krajobraz językowy Wrocławia, [w:] M. Hałub, M. Czarnecka, A. Gajdis, G. Kowal, W. Kunicki, A. Tworek, M. Wolting (red.), Wroclove. Fenomen kultury europejskiej, Wrocław, s. 250-257. 
  39. Węgier Janina, 1982, Integracja językowa na ziemiach zachodnich i północnych, [w:] Język i językoznawstwo polskie w sześćdziesięcioleciu niepodległości (1918-1977), Wrocław, s. 274-275. 
  40. Wysoczański Włodzimierz (red.), 2012, Rodowód kulturowy współczesnego Wrocławia, Wrocław, [dostępne online: http://www.pan.wroc.pl/rodowod.pdf]. 
  41. Zagórski Zdzisław, 1990, Współczesna struktura społeczna Wrocławia (szkic), [w:] Polszczyzna mówiona Wrocławia, cz. 1, Wrocław, s. 39-52. 
  42. Żarski Waldemar, 1992, Feminativa w polszczyźnie mówionej mieszkańców Wrocławia, [w:] Polszczyzna mówiona wrocławian, cz. 2, Wrocław, s. 125-134. 
  43. Żuk Piotr, Pluta Jacek (red.), 2006, My wrocławianie. Społeczna przestrzeń miasta, Wrocław. 

Bibliografia do badania pejzażu językowego (w opracowaniu)

Wersja do druku
  1. Pawłowski Adam (2019), Pejzaż językowy Polski współczesnej: polszczyzna, języki obce, języki mniejszościowe, „Poradnik Językowy”, nr 8(767), DOI: 10.33896/PorJ.2019.8.1,  s. 7-27.
  2. Pawłowski Adam (2019), Pejzaż językowy Polski współczesnej: powrót do przyszłości?, „Poradnik Językowy”, nr 10(769), DOI: 10.33896/PorJ.2019.10.2, s. 19-34.
  3. Tworek Artur (2019), Krajobraz językowy współczesnego Śląska – uwagi wstępne, [w:] Germanistyka otwarta. Wrocławskie debaty o języku i językoznawstwie, red. Artur Tworek, Wrocław, <PDF>. 
  4. Zielińska Anna (2013), Mowa pogranicza. Studium o językach i tożsamości w regionie lubuskim, Warszawa. 

BIBLIOGRAFIA BILINGWIZMU POLSKO-INNEGO

Wersja do druku

 

Bilingwizm polsko-niemiecki

Opracowanie: dr hab. Anna Żurek

  1. Anstatt T., 2013, Polnisch als Herkunftssprache: Sprachspezifische grammatische Kategorien bei bilingualen Jugendlichen, [w:] S. Kempgen, M. Wingender, N. Franz, M. Jakišan (red.), Deutsche Beiträge zum 15. Internationalen Slavistenkongress in Minsk 2013, München–Berlin–Washington/D.C., s. 25–35.
  2. Besters-Dilger J., 2016, Emigracja z Polski, język niemiecki jako drugi i erozja języka polskiego, [w:] J. Besters-Dilger, A. Dąbrowska, G. Krajewski, A. Żurek (red.), Utrata i odzyskiwanie języka polskiego. Językoznawcze i glottodydaktyczne aspekty niepełnej polsko-niemieckiej dwujęzyczności, Łask, s. 13–41.
  3. Besters-Dilger J., Dąbrowska A., Krajewski G., Libura A., Majewska A., Müller A.-M., Northeast K., Pustoła A., Żurek A., 2015, Linguistische und sprachdidaktische Aspekte der Herkunftsprache Polnisch, „Zeitschrift für Fremdsprachenforschung”, t. 26, z. 1, s. 53–84.
  4. Besters-Dilger J., Dąbrowska A., Krajewski G., Żurek A. (red.), 2016, Utrata i odzyskiwanie języka polskiego. Językoznawcze i glottodydaktyczne aspekty niepełnej polsko-niemieckiej dwujęzyczności, Łask.
  5. Brehmer B., 2008, Morphologische Integration aktueller lexikalischer Transfers aus dem Deutschen bei polnisch-deutschen Bilingualen, [w:] B. Brehmer, K.B. Fischer, G. Krumbholz (red.), Aspekte, Kategorien und Kontakte slavischer Sprachen, Hamburg, s. 57–74.
  6. Brehmer B., w druku, Contact-induced Change in Verb Government Patterns of Polish-German Bilinguals?, [w:] B. Brehmer, B. Trawinski (red.), New Perspectives on Slavic Linguistics: Proceedings of the Third International Perspectives on Slavistics Conference, Frankfurt nad Menem.
  7. Brehmer B., Czachór A., 2012, The Formation and Distribution of the Analytic Future Tense in Polish-German Bilinguals, [w:] Ch. Gabriel, K. Braunmüller (red.), Multilingual Individuals and Multilingual Societies, Amsterdam, s. 297–314. 
  8. Brehmer B., Mehlhorn G., 2015, Russisch als Herkunftssprache in Deutschland. Ein holistischer Ansatz zur Erforschung des Potenzials von Herkunftssprachen, „Zeitschrift für Fremdsprachwissenschaft”, t. 26, z. 1, s. 85–123.
  9. Brehmer B., Rothweiler M., 2012, The Acquisition of Gender Agreement Marking in Polish: A Study of Bilingual Polish-German Children, [w:] K. Braunmüller, Ch. Gabriel (red.), Multilingual Individuals and Multilingual Societies, Amsterdam, s. 81–100.
  10. Cieszyńska J., 2006, Dwujęzyczność, dwukulturowość – przekleństwo czy bogactwo? O poszukiwaniu tożsamości Polaków w Austrii, Kraków.
  11. Mazur J., 1993, Język polski jako narzędzie komunikacji przesiedleńców z Polski do RFN, [w:] S. Gajda (red.), Języki słowiańskie wobec współczesnych przemian w Europie, Opole, s. 65-73.
  12. Michalewska M.T., 1991, Polszczyzna osób bilingwalnych w Zagłębiu Ruhry w sytuacji oficjalnej, rozprawa habilitacyjna nr 224, Kraków.
  13. Libura A., Żurek A., 2016a, Erozja dopełniacza w polskim języku odziedziczonym, „Poradnik Językowy”, nr 2, s. 38–49.
  14. Libura A., Żurek A., 2016b, „Przykro mi, że muszę dzisiaj do państwa skargę napisać”. Zniekształcenia wzorca gatunkowego w skargach pisanych przez użytkowników polskiego języka odziedziczonego, [w:] J. Besters-Dilger, A. Dąbrowska, G. Krajewski, A. Żurek (red.), Utrata i odzyskiwanie języka polskiego. Językoznawcze i glottodydaktyczne aspekty niepełnej polsko-niemieckiej dwujęzyczności, Łask, s. 65–83.
  15. Libura A., Żurek A., 2019, Jak będą mówić dzieci osób, które dziś emigrują z Dolnego Śląska? Badania nad polszczyzną osób dwujęzycznych, [w:] Germanistyka otwarta. Wrocławskie debaty o języku i językoznawstwie, pod red. A. Tworka, Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, s. 142-163.
  16. Nagórko A., 1996, Polen in Deutschland im Licht der Sprache, [w:] R. Marti (red.), Sprachenpolitik in Grenzregionen, Saarbrücken, s. 305–316.
  17. Nagórko A., 1997, Język polski w Niemczech, [w:] S. Dubisz (red.), Język polski poza granicami kraju, Opole, s. 174–187.
  18. Nagórko A., 2012, Polszczyzna w diasporze – Jak mówią polscy studenci niemieckich uczelni?, [w:] H. Kurek (red.), Języki słowiańskie w ujęciu socjolingwistycznym, Kraków, s. 143–154.
  19. Pułaczewska H., 2017, Wychowanie do języka polskiego w Niemczech na przykładzie Ratyzbony. Dwujęzyczność dzieci z perspektywy rodziców, Łódź.
  20. Warchoł-Schlottmann M., 1996, Język polski w Niemczech – perspektywy zachowania języka etnicznego u najnowszej emigracji, „Przegląd Polonijny”, r. 22, z. 3, s. 31–50.
  21. Wójtowiczowa J., 1981, Wybór tekstów polonijnych z Zagłębia Ruhry, Warszawa.
  22. Żurek A., 2016, Badanie polszczyzny odziedziczonej. Na przykładzie bilingwizmu polsko-niemieckiego, „LingVaria”, t. 21, nr 1, s. 191–200, [online:] DOI: 10.12797/LV.11.2016.21.16.
  23. Żurek A., Strategie komunikacyjne osób dwujęzycznych. Na przykładzie polszczyzny odziedziczonej w Niemczech, Kraków.

 

Bilingwizm polsko-niemiecki (w krajach niemieckojęzycznych, oprócz Niemiec)

Opracowanie: mgr Aleksandra Molenda

  1. Cieszyńska J., 2006, Dwujęzyczność, dwukulturowość – przekleństwo czy bogactwo? O poszukiwaniu tożsamości Polaków w Austrii, Kraków.
  2. Barylska M., 2017, Second generation of polish migrants in Austria and language (praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. Margarete Maria Grandner), Uniwersytet Wiedeński.
  3. Majzlan V., 2013, Polnischsprachige Kinder in Wien (praca dyplomowa napisana pod kierunkiem prof. Stefan Michael Newerkla), Uniwersytet Wiedeński.
  4. Studzinski A. M., 2013, Die Problematik des Erlernens des Deutschen als Fremdsprache für einen Polen im Vergleich zur Problematik des Erlernens des Polnischen als Fremdsprache für einen Österreicher (praca dyplomowa napisana pod kierunkiem prof. Michael Moser), Uniwersytet Wiedeński.
  5. Brenska P., 2011, Bilingualismus in einer polnisch-österreichischen Familie (praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. Inci Dirim), Uniwersytet Wiedeński.

 

Bilingwizm polsko-angielski (na przykładzie Stanów Zjednoczonych i Australii)

Opracowanie: mgr Konrad Szymczak

A) Bilingwizm polsko-angielski w Stanach Zjednoczonych

  1. Klimek-Grądzka J., 2017, Z historii nauczania języka polskiego Polaków w USA – przegląd podręczników (wiek XIX – 1. połowa XX wieku), “Roczniki Humanistyczne”, nr 10, s. 43-57.
  2. Sibiga Z., 1994, Kształcenie polonistyczne dzieci i młodzieży w szkołach polonijnych Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Rzeszów.
  3. Sibiga Z., 1999, Sprawność językowa uczniów szkół polonijnych Stanów Zjednoczonych, Rzeszów.
  4. Jankowska, M.A., 2014, On bilingualism in a (monolingual?) English classroom environment – the challenges for Polish-English bilingual children, their parents and schools, Sustainable Multilingualism, 5, http://dx.doi.org/10.7220/2335-2027.5.4, <http://www.uki.vdu.lt/sm/index.php/sm/article/viewFile/74/63>.
  5. Staczek, John J. (1989) Linguistic and Cultural Heritage: Preservation of Polish-English Bilingualism in the United States Author(s): Source: Polish American Studies, Vol. 46, No. 2 (Autumn, 1989), pp. 57-65 Published by: University of Illinois Press on behalf of the Polish American Historical Association Stable URL: https://www.jstor.org/stable/20148298; https://www.jstor.org/stable/pdf/20148298.pdf.

B) Bilingwizm polsko-angielski w Australii

  1. Dębski R., 2009, Dwujęzyczność angielsko-polska w Australii. Języki mniejszościowe w dobie globalizacji i informatyzacji, Kraków.
  2. Dębski R., 2018, Parental understandings of bilingualism in the Polish community in Australia, “Babel”, Vol. 53, No. 1, s. 22-29.
  3. Lipińska E., 2014, Polskość w Australii. O dwujęzyczności, edukacji i problemach adaptacyjnych Polonii na antypodach, “Państwo i Społeczeństwo”, nr 2, s. 167-170.

Bilingwizm polsko-angielski w Wielkiej Brytanii

Opracowanie: mgr Małgorzata Róża-Sawicka

  1. Drummond R, 2013, ‘The Manchester Polish STRUT: Dialect Acquisition in a Second Language’, “Journal of English Linguistics”, 41 (1), pp. 65-93.; DOI: 10.1177/0075424212449172, <https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0075424212449172>.
  2. Drummond R., 2010, ‘Speaking like the locals – the acquisition of two local variants in the spoken English of native Polish speakers living in Manchester’. In Dziubalska-Kolaczyk, K., Wrembel, M. and Kul, M. (eds), New Sounds 2010: Proceedings of the 6th International Symposium on the Acquisition of Second Language Speech, pp. 106-112.
  3. Drummond R., 2010, ‘Poles in Manchester: social factors affecting the acquisition of local speech features’, Dialect and Social Change in Urban Diasporic Communities, 1st & 2nd July, Queen Mary, University of London.

 

Bilingwizm polsko-hiszpański

Opracowanie: mgr Natalia Śmiełowska

  1. Guillermo-Sajdak M., 2015, Bilingwizm polsko-hiszpański w Argentynie. Drogi akulturacji polskich emigrantów w Buenos Aires, Cordobie, Santa Fé i Misiones, Warszawa.
  2. Tiffany J., 2018, The syntax-semantics of adjectival distribution in adult polish-spanish childhood bilinguals, “Studies in Second Language Acquisition” 40(2), s. 367-394.
  3. Guillermo-Sajdak M., 2014, Język hiszpański – język argentyński – język polski. Charakterystyka języka polonijnego używanego w Argentynie, “Poradnik Językowy” nr 2, Warszawa, s. 36-51.
  4. Guillermo-Sajdak M., 2014, Modele stawania się i bycia dwujęzycznym przedstawicieli Polonii argentyńskiej, „LingVaria” IX, nr 1, s. 125-147.

 

Bilingwizm polsko-skandynawski

Opracowanie: mgr Kamil Wabnic

A) Bilingwizm polsko-norweski

  1. Piasecka M., 2015, Sytuacja językowa Polaków w Norwegii, „Poradnik językowy”, nr 10, s. 56-68.
  2. Piasecka M., 2015, Język polski młodzieży polskiego pochodzenia zamieszkałej w Oslo i okolicach (Norwegia) – na podstawie badań przeprowadzonych wśród uczniów polskich szkół, (praca doktorska), <https://depotuw.ceon.pl/handle/item/975>.
  3. Ślusarczyk M., Pustułka P., 2016, Norwegian Schooling in the Eyes of Polish Parents: From Contestations to Embracing the System, “Central and Eastern European Migration Review”, Vol. 5, No. 1, pp. 49–69, <http://ceemr.uw.edu.pl/sites/default/files/CEEMR_Vol_5_No_1_Slusarczyk_Pustulka_Norwegian_Schooling_in_the_Eyes_of_Polish_Parents.pdf>.

B) Bilingwizm polsko-szwedzki

  1. Bartkowiak P., 2015, Język polonijny w Szwecji. Przeskok kodowy w rozmowach na temat pracy, (praca licencjacka), Vårterminen, <http://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:812915/FULLTEXT01.pdf>.
  2. Laskowski R., 2009, Język w zagrożeniu. Przyswajanie języka polskiego w warunkach polsko-szwedzkiego bilingwizmu, Kraków.
  3. Teodorowicz-Hellman E., 1994, Język polski za granicą. Rozkład części mowy w języku polskim gimnazjalistów mieszkających od 6 lat w Szwecji, „Poradnik Językowy”, nr 1-2, s. 59-64.
  4. Zaręba A., 1953, Język polski w Szwecji, „Język Polski”, r. 33, nr 2, s. 29-37 oraz 98-III.

C) Bilingwizm polsko-duński

  1. Larsen S. F., Schrauf R. W., Pia Fromholt and David C. Rubin, 2002, Inner speech and bilingual autobiographical memory: A Polish-Danish cross-cultural study, “Memory”, vol. 10(1), pp. 45-54, <https://www.researchgate.net/profile/Robert_Schrauf/publication/11608659_Inner_speech_and_bilingual_autobiographical_memory_A_Polish-Danish_cross-cultural_study/links/549992e50cf2d6581ab14e76.pdf>.
  2. Sypiańska J., 2016, Multilingual acquisition of vowels in L1 Polish, L2 Danish and L3 English, “International Journal of Multilingualism”, vol. 13, pp. 476-495, <https://doi.org/10.1080/14790718.2016.1217606>.

D) Bilingwizm polsko-islandzki

  1. Berman R., Lefever S. C., Woźniczka A. K., 2011, Attitudes towards languages and cultures of young Polish adolescents in Iceland, Reykjavík, <http://hdl.handle.net/1946/12394>.
  2. Woźniczka A. K., 2011, Home language environment of Polish children in Iceland and their achievement in Icelandic grammar school, (MA Thesis), Reykjavík, <https://s3.amazonaws.com/academia.edu.documents/8566143/ania.pdf?response-content-disposition=inline%3B%20filename%3DWozniczka_A._K._2011_._Home_language_env.pdf&X-Amz-Algorithm=AWS4-HMAC-SHA256&X-Amz-Credential=AKIAIWOWYYGZ2Y53UL3A%2F20191216%2Fus-east-1%2Fs3%2Faws4_request&X-Amz-Date=20191216T122837Z&X-Amz-Expires=3600&X-Amz-SignedHeaders=host&X-Amz-Signature=25715c32b4ec7e0f5c7e0f00146bc04187b347db89a77573d5e80d1650c21ca3>.
  3. Woźniczka A. K., Berman R., 2011, Home language environment of Polish children in Iceland and their second-language academic achievement, Reykjavík, <http://hdl.handle.net/1946/11066>.
  4. Mosty N. L., 2013, Where parental perspective, practice, and reasoning meet. The relevance of home language development for parents with bilingual preschool-aged children in Iceland, (M.Ed. Thesis), Reykjavík, <http://hdl.handle.net/1946/14073>.

 

Bilingwizm polsko-wschodniosłowiański

Opracowanie: mgr Olga Kowalczyk

Bilingwizm polsko-ukraiński / ukraińsko-polski (trójjęzyczność polsko-ukraińsko-rosyjska)

  1. Bączyk-Lesiuk K., 2017, Mamo, батько! W jaki sposób przygotować się do wychowania dziecka dwujęzycznego? O bilingwizmie w środowisku polsko-ukraińskim, “Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae”, nr 7, s. 5-18.
  2. Dzięgiel E., 2003, Polszczyzna na Ukrainie. Sytuacja językowa w wybranych wsiach chłopskich i szlacheckich, Warszawa.
  3. Dzierżawin K., 2009, Bilingwizm polsko-ukraiński. Badania wśród ukraińskiej młodzieży uczącej się w Przemyślu, “Kijowskie Studia Polonistyczne”, nr 15, s. 426-437.
  4. Fellerer J., 2005, Mehrsprachigkeit im galizischen Verwaltungswesen (1772-1914): eine historisch-soziolinguistische Studie zum Polnischen und Ruthenischen (Ukrainischen), Köln.
  5. Krasowska H., 2012, Mniejszość polska na południowo-wschodniej Ukrainie, Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy.
  6. Kurzowa Z., 2006, Polszczyzna Lwowa i Kresów południowo-wschodnich do 1939 roku do 1939 roku, Warszawa; Kraków.
  7. Levchuk P., 2015, Bilingwizm ukraińsko-polski w świetle badań ankietowych, [w:] Język polski i polonistyka w Europie Wschodniej: Przeszłość i współczesność: przeszłość i współczesność: praca zbiorowa z okazji dziesięciolecia Katedry Filologii Polskiej Narodowego Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki, red. I. Bundza, A. Krawczuk, J. Kowalewski, O. Slywynski, Kijów, s. 143-158.
  8. Levchuk P., 2016, Język polski w warunkach ukraińsko-rosyjsko-polskiej trójjęzyczności. Motywacja i preferencje językowe, [w:] Bilingwizm polsko-obcy dziś. Od teorii i metodologii badań do studiów przypadków : monografia zbiorowa, red. R. Dębski i W. Miodunka, Kraków: Księgarnia Akademicka, s. 201-214.
  9. Levchuk P., 2018, Trójjęzyczność rosyjsko-ukraińsko-polska rosyjskojęzycznych Ukraińców mieszkających w Polsce, “Przegląd Rusycystyczny”, nr 2, s. 208-218.
  10. Levchuk P., 2019, Trójjęzyczność ukraińsko-rosyjsko-polska Ukraińców niepolskiego pochodzenia = Ukrainian-Russian-Polish trilingualism of Ukrainian people of non-Polish descent [rozprawa doktorska napisana i obrobiona pod kierunkiem profesora Władysława Miodunki], Kraków, https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/87292.
  11. Levchuk P., Ukrainian-Russian-Polish trilingualism of Ukrainian people of non-Polish descent [konspekt i tezy rozprawy doktorskiej pisanej pod kierunkiem profesora Władysława Miodunki; w języku angielskim], https://polonistyka.uj.edu.pl/documents/41623/6877225/Summary-PkW5HQa1.pdf/4695afe5-1393-4d17-bb58-35dfdb19500f.
  12. Levchuk P., 2019, Ukrainian, Polish and Russian trilingualism among Ukrainians of non-Polish origin living in Poland, “Cognitive Studies | Études cognitives” nr 19, s. 1-10.
  13. Biogram Pavlo Levchuka, zob. <https://ispan.waw.pl/default/pracownik/pavlo-levchuk/>.

Bilingwizm polsko-białoruski (kontakty językowe)

  1. Barščèǔskaâ N., 2017, Polʹska-belaruskìâ moǔnyâ suvâzì na pracâgu stagoddzâǔ = Polsko-białoruskie związki językowe na przestrzeni wieków = Polish-Belarusian linguistic relations over the centuries, “Studia Białorutenistyczne = Belarusaznaŭčyâ Dasledavannì = Belarusian Studies” nr 11, s. 211-223.
  2. Grek-Pabisowa I. Ostrówka M., Biesiadowska-Magdziarz B., 2008, Język polski na Białorusi Radzieckiej w okresie międzywojennym: polszczyzna mówiona, Warszawa.
  3. Grek-Pabisowa I., Ostrówka M., Biesiadowska-Magdziarz B., 2008, Język polski na Białorusi Radzieckiej w okresie międzywojennym: polszczyzna pisana, Warszawa.
  4. Kurzowa Z., 1993, O mowie Polaków na kresach wschodnich, Kraków. [Tutaj także o języku ukraińskim – kontakty]
  5. Zdacewicz T., 1966, Wpływy białoruskie w polskich gwarach pod Sejnami, Poznań.

Bilingwizm ukraińsko-rosyjski/sytuacja języka ukraińskiego

  1. Basova G., 1988, Ukrainsko-russkoe dvuâzyčie: sociologičeskij aspekt, Kiev: Izdatel’stvo „Naukova dumka”.
  2. Ukraïns’ko-rosìjs’ka dvomovnìst’: lìngvosocìokul’turnì aspekti: zbìrnik naukovih prac’, 2007, red. Lesâ Stavic’ka, Kiïv: Unìversitets’ke vidavnictvo „Pul’sari”.

Sytuacja języka ukraińskiego [niekiedy rzecz o statusie języka, sużyku, wpływach rosyjskich]

  1. Language policy and language situation in Ukraine: analysis and recommendations, red. Juliane Besters-Dilger, 2009, Frankfurt.
  2. Masenko L., 1999, Mova i polityka, Kyïv.
  3. Masenko L., 2012, Język i polityka, Gdańsk.
  4. Masenko L., 2004, Mova ì suspìlʹstvo: postkolonìalʹnij vimìr, Kiïv: Vidavničij dìm „KM Akademìâ”.
  5. Masenko L., 2008, Język i społeczeństwo: wymiar postkolonialny, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
  6. Masenko L., 2001, Movna sytuatsiia Kyieva: Den’ s’ohodnishni ̆ı ta pry̆ıdeshni ̆ı, Kyïv: Vydavn. dim “KM Akademiia”.
  7. Masenko L., 2010, Narysy z sotsiolinhvistyky Kyïv: Kyievo-Mohylians’ka akademiia.
  8. Masenko L., 2011, Surzhyk mizh movoiu i iazykom. Kyïv: Kyievo-Mohylians’ka akademiia.
  9. Olszański T., 2012, Problem językowy na Ukrainie: próba nowego spojrzenia, Warszawa: Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia = Centre for Eastern Studies.
  10. Skokova L., 2018, Âzykovye praktiki v Ukraine: (ne)sbalansirovannoe sosuŝestvovanie = Praktyki językowe na Ukrainie: (nie)zrównoważone współistnienie, “Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio I, Philosophia, Sociologia” nr 1, s. 55-77.
  11. Shevelov G. (Jurij), 1989, The Ukrainian language in the first half of the twentieth century, (1900-1941): its state and status, Cambridge, MA: distr. by Harvard University Press for the Harvard Ukrainian Research Institute, cop.

Bilingwizm polsko-czeski

Opracowanie: mgr Dominika Ziętek

  1. Bogocz I., Bortliczek M., 2016, Modyfikacje i zmiany kodu językowego na przykładzie mowy młodzieży polskiej z Zaolzia, “Postscriptum Polonistyczne” nr 1, s. 213-241, <http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-cd91691f-15ce-4e20-86a2-370da1a717ad?q=69d49b50-7a4b-4e31-847b-fb5083d0d8e4$15&qt=IN_PAGE>.
  2. Witkowska-Gutkowska M., 2011, O tekstach prasowych osób dwujęzycznych: słownictwo i frezematyka, “Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców” nr 18, s. 19-24, <http://repozytorium.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/9255/02-witkowska.pdf?sequence=1&isAllowed=y>.
  3. Bogocz I., 2016 ,“Jak oni mówią?”, czyli próba interpretacji języka Polaków na Zaolziu, “LingVaria” nr 22, s. 227-247.
  4. Bogocz I., 1997, Język jako czynnik zachowania tożsamości etnicznej (na przykładzie najmłodszej generacji Polaków na Zaolziu), “Studia Etnologiczne i Antropologiczne” nr 1, s. 53-57, <http://bazhum.muzhp.pl/media/files/Studia_Etnologiczne_i_Antropologiczne/Studia_Etnologiczne_i_Antropologiczne-r1997-t1/Studia_Etnologiczne_i_Antropologiczne-r1997-t1-s53-57/Studia_Etnologiczne_i_Antropologiczne-r1997-t1-s53-57.pdf>.
  5. Bogocz I., Bortliczek M., 2015, Gdy twoja mowa cię (nie) zdradza, czyli o wielojęzyczności na Śląsku Cieszyńskim w Republice Czeskiej, „Socjolingwistyka” nr 29, s. 39-62, <http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-f67852eb-1fdb-4422-914f-1c435e63d0cc>.

 

Bilingwizm polsko-chiński

Opracowanie: mgr Zofia Nauka

  1. Sroka-Grądziel A., 2018, Z zagadnień leksykografii polsko-chińskiej, “Gdańskie studia Azji Wschodniej” nr 13, s. 30-42.
  2. Młynarczyk M., 2013, Artykulacja polskich głosek u chińskich studentów uczących się języka polskiego, “Studia Linguistica” nr 32, s.133-146.
  3. Malejka J., 2014, Jak uczyć Chińczyków wymowy polskiej [w:] Studia polonistyczne w Azji, Seul, s, 159-167.
  4. Malejka J., 2007, Na głęboką wodę – o zaletach (i wadach) komunikowania się z Chińczykami wyłącznie po polsku, [w:] Spotkanie polonistyk trzech krajów – Chiny, Korea, Japonia, Tokio, s. 167-177.

 

Bilingwizm polsko-włoski

Opracowanie: mgr Anna Rogala

  1. Kowalcze-Franiuk K., 2018, Bilingwizm polsko-włoski i tożsamość kulturowa emigracji okołosolidarnościowej we Włoszech, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
  2. Kowalcze-Franiuk K., 2017, Język vs kultura – tożsamość kulturowa dwujęzycznych reprezentantów emigracji okołosolidarnościowej we Włoszech, <plitoline.it/pdf/2017/plit-8-2017-144-159-karolina-kowalcze-franiuk.pdf>.
  3. Kowalcze K., 2009, Bilingwizm w sytuacji komunikacyjnej wyrażania emocji. Studium przypadków dwujęzyczności polsko-włoskiej [w:] W. T. Miodunka (red.): Nowa generacja w glottodydaktyce polonistycznej, Kraków, s. 49-84.
  4. Martowicz A., 2018, Dwujęzyczność w praktyce. Dwujęzyczność w pytaniach i odpowiedziach, Edynburg, s. 15-16, <http://www.appla.org/poradniki_appla/dwujezycznosc-w-pytaniach-i-odpowiedziach.pdf>.